Translation meaning & definition of the word "disobedient" into Polish language

adjective

1. Not obeying or complying with commands of those in authority

• "Disobedient children"

synonym:
• disobedient

1. Nieprzestrzeganie lub wykonywanie poleceń osób sprawujących władzę

• "„nieposłuszne dzieci"

synonim:
• nieposłuszny

2. Unwilling to submit to authority

• "Unruly teenagers"

synonym:
• disobedient
,
• unruly

2. Nie chcąc poddać się władzy

• "„niesforne nastolatki"

synonim:
• nieposłuszny
,
• niesforny