When an English speaker realises that a foreign person they are speaking to doesn't understand one of their sentences, they repeat it, the same way, but louder, as though the person were deaf. At no point does it come to their mind that their vocabulary might be complicated or that their expression might most probably be ambiguous to a foreigner and that they could reword it in a simpler way. The result is that not only the person still doesn't understand, but gets irritated at being considered deaf.
Apabila penutur bahasa Inggeris menyedari bahawa orang asing yang mereka bercakap tidak memahami salah satu ayat mereka, mereka mengulanginya, dengan cara yang sama, tetapi lebih kuat, seolah-olah orang itu pekak. Tidak terlintas di fikiran mereka bahawa perbendaharaan kata mereka mungkin rumit atau ungkapan mereka mungkin samar-samar kepada orang asing dan mereka boleh menyebut semula dengan cara yang lebih mudah. Hasilnya bukan sahaja orang itu masih tidak faham, malah berasa jengkel kerana dianggap pekak.
One may add matres lectionis when the word could be ambiguous, but surely it is not obligatory.
Seseorang boleh menambah matres lectionis apabila perkataan itu mungkin samar-samar, tetapi pastinya ia tidak wajib.